array(2) { ["flag"]=> string(4) "m192" ["title"]=> string(62) "افزایش محبوبیت مینی ایمپلنت دندان" }
ایمپلنت دندان و استفاده از آن در دندانپزشکی به سرعت رو به گسترش است. هر ساله بیش از 800 هزار ایمپلنت تنها در ایالات متحده و بیش از 1.5 میلیون ایمپلنت در اتحادیه اروپا استفاده میشود. نرخ رشد سالیانه ایمپلنت دندان 15 تا 20% برآورد میشود و این امر باعث شده است ایمپلنت دندان صنعت رو به رشد و پر رونق در سرتاسر دنیا محسوب شود.
اگر چه ایمپلنت معمولی (با قطر حدود سه میلیمتر یا بیشتر) به فراوانی مورد استفاده قرار میگیرد اما ایمپلنتهای کوچکتر که به عنوان مینی ایمپلنت شناخته میشوند و قطر کمتر از 3 میلیمتر دارند نیز به سرعت مورد استقبال قرار گرفته و استفاده از آنها رو به گسترش است. برآورد میشود صنعت مینی ایمپلنت در سالهای آتی بیش از 35% رشد داشته باشد . روند دندانپزشکی ایمپلنت به سمت استفاده از پروتزهای کوچکتر پیش میرود تا متخصصان بیشتری بتوانند ایمپلنت کار کنند و با روشهای غیر تهاجمی بتوانند طیف گسترده تری از بیماران را درمان نمایند . عوامل زیادی در روند دندانپزشکی ایمپلنت و پتانسیل رشد استثنایی بازار ایمپلنت دندان نقش دارند.
سابقه کاشت دندان به دوران انسان پیش از تاریخ باز میگردد و شواهد فسیلهای اولیه نشان دهنده تلاش برای جایگزینی دندانهای از دست رفته با موادی مانند سنگ، چوب و عاج است. در قرن هفدهم میلادی دندانپزشکان برای جایگزینی دندانهای انسان از کاشت دندان استفاده کردند. ایمپلنتهای فلزی که غالباً از جنس طلا، سرب یا کبالت -کروم بود در قرن بیستم ساخته شد.
شکل- ایمپلنت ساب پریوسیتل یا ایمپلنت روی استخوانی
ایمپلنت فلزی تغییرات زیادی را با گذر زمان پشت سر گذاشته است. در دهه 40 میلادی ایمپلنت فلزی برای اولین بار به عنوان ایمپلنت ساب پریوستیل استفاده شد. مینی ایمپلنت بر روی استخوان فک سوار شده و مستقیماً در زیر لثه قرار داشت. سپس ایمپلنت تیغه ای استفاده شد که از جنس تیتانیوم و به صورت مسطح ساخته شده و حاوی یک یا دو شاخه عمودی بود. ایمپلنت تیغه ای در داخل فک قرار میگرفت به طوری که شاخه های آن در داخل دهان بیرون میزدند تا بر روی آنها روکش دندان جایگزین دندانهای از دست رفته و یا بریج دندان نصب شود.
شکل- ایمپلنت عرضی فک
ایمپلنتهای عرضی فک شامل دو تا چهار پیچ فلزی بلند بود که طی یک عمل جراحی از طریق چانه در استخوان فک پایین جایگذاری میشد و از داخل دهان بیرون میزد (شکل بالا). یک پلیت به قاعده این پیچها بسته شده و بر روی فک در زیر لثه جای میگرفت. این دو تا چهار پیچ به عنوان پایه محکمی برای دندان مصنوعی عمل میکردند.
شکل- انواع ایمپلنت داخل استخوانی به ترتیب از راست به چپ: پیچی شکل (ایمپلنت متداول امروزی)، استوانه ای، تیغه ای
در دهه 60 میلادی نخستین ایمپلنت پیچی شکل مشابه ایمپلنت امروزی ساخت و استفاده شد. این نوع ایمپلنت در پشت سر گذاشتن فرآیند یکپارچگی استخوان بسیار موفق بود. فرایند یکپارچگی استخوان که توسط متخصص ارتوپد سوئدی ابداع شد به معنی جوش خوردن استخوان به ایمپلنت میباشد. مینی ایمپلنت که بر اساس شکل ایمپلنت ریشه ای طراحی شده است در دهه 70 میلادی ساخته شده و در اوایل 1976 اصلاح شد. تمام اشکال ایمپلنت که در اینجا به آنها اشاره شد به جز مینی ایمپلنت، باید طی عمل جراحی دو مرحله ای تهاجمی جایگذاری شوند.
پروتکل متداول جراحی برای مینی ایمپلنت تنها به یک جلسه عمل جراحی کم تهاجمی نیاز دارد و میتوان بلافاصله پس از کاشت آن، بارگذاری و نصب روکش دندان را انجام داد.
در تمام طول تاریخ ایمپلنت دندان، مسیر به سمت استفاده از ایمپلنتهای کوچکتر اما کارآمدتر بوده است. همین امر علت افزایش زیاد محدویت مینی ایمپلنت دندان را توضیح میدهد.
مینی ایمپلنت دندان که برای اولین بار در اوایل دهه 70 میلادی مورد استفاده قرار گرفت، در دنیای دندانپزشکی کاربردهای زیادی دارد. مینی ایمپلنت به علت اندازه کوچکتر هزینه کمتری در مقایسه با ایمپلنت معمولی دارد. هزینه اولیه کمتر باعث میشود این درمان برای بیمار مقرون به صرفه باشد. اما این تنها یکی از مزیتهای مینی ایمپلنت است. با پروتکل طراحی مینی ایمپلنت Sendax IMTEC MDI ، فواید فیزیکی متعددی برای بیمار و متخصص وجود دارد.
متخصصانی که با مینی ایمپلنت کار میکنند خیلی زود متوجه میشوند که برای فرآیند جوش خوردن ایمپلنت به استخوان لازم نیست مدت زمان طولانی صبر کنند. بازخورد مثبت بیمارانی که مینی ایمپلنت استفاده کرده اند نشان میدهد بیمار راحتتر بوده و درمان سریع تر انجام میشود. برای بیمارانی که از نظر مالی دچار کمبود بودجه هستند، برای بیمارانی که برای عمل جراحی ایمپلنت معمولی سنشان زیاد است و یا از نظر پزشکی ممکن است مشکلات زمینه ای داشته باشند که مانع کاشت ایمپلنت معمولی میشود، مینی ایمپلنت درمانی ایده آل محسوب میشود. همچنین مینی ایمپلنت را میتوان در شرایطی که استخوان فک تحلیل رفته است و نمیتوان ایمپلنت معمولی کار کرد، با احتمال موفقیت بسیار بالا استفاده کرد.