array(2) { ["flag"]=> string(4) "m199" ["title"]=> string(47) "عفونت-اطراف-ایمپلنت-دندان" }
بیماریهای اطراف ایمپلنت در واقع به التهاب یا عفونت لثه پیرامون ایمپلنت دندان گفته میشود که لثه و بافتهای پریودنتال در این ناحیه از دهان را در گیر میکند. ایمپلنت دندان نوعی پروتز مصنوعی جایگزین دندان است که برای پرکردن جای خالی دندان و یا جایگزینی دندانهایی که به شدت صدمه دیده است (بر اثر شکستگی یا پوسیدگی عمیق) استفاده میشود.
بیماریهای اطراف ایمپلنت غالباً عفونت باکتریایی هستند که در اثر فعالیت میکروارگانیسم هایی ایجاد میشود که در پوسیدگی دندان نقش دارند. این باکتریها در حالت عادی در دهان زندگی میکنند اما در برخی شرایط فعالیت آنها بیش از حد گسترده شده و عفونت لثه و پوسیدگی دندان ایجاد مینماید.
انواع بیماریهای ایمپلنت دندان عبارتند از موکوزیت اطراف ایمپلنت و پری ایمپلنتیت. موکوزیت اطراف ایمپلنت تنها بافتهای نرم را درگیر مینماید و منجر به التهاب و عفونت لثه میشود. در این بیماری، استخوان فک درگیر نیست و تخریب نمیشود. پری ایمپلنتیت لثه و استخوان فک را درگیر میکند. در واقع این وضعیت نوع شدید بیماری های اطراف ایمپلنت محسوب میشود و معمولاً از پیشروی موکوزیت، حاصل میشود.
بیماریهای اطراف ایمپلنت در اثر تجمع پلاک پیرامون ایمپلنت و لثه ایجاد میشود. در نتیجه آن لثه تحت تأثیر قرار گرفته و متورم میشود و به سهولت خونریزی میکند. علت اصلی بیماریهای اطراف ایمپلنت در اصل ضعف رعایت بهداشت دهان است. عواملی که میتوانند نشان دهند احتمال عفونت اطرف ایمپلنت دندان در فردی بیشتر است، عبارتند از سابقه عفونت لثه، برخی بیماریهای زمینه ای مانند دیابت و سیگار کشیدن.
علائم و نشانه های بیماریهای پیرامون ایمپلنت عبارتند از:
درمان بیماریهای اطراف ایمپلنت از تمیز کردن و جرم گیری تا مصرف آنتی بیوتیک برای درمان عفونت باکتریایی متفاوت است. گاهی اوقات نیز عمل جراحی باید انجام شود. در شرایطی که استخوان فک به شدت درگیر عفونت شده باشد این روش استفاده میشود.
پیش آگهی بیماریهای اطراف ایمپلنت در صورت درمان به موقع بسیار خوب است. حفظ بهداشت دهان به پیشگیری از بیماریهای اطراف ایمپلنت کمک میکند.
این وضعیت در هر فردی که بهداشت دهان را به خوبی رعایت نکند اتفاق میافتد. از نظر جنسیت تفاوتی بین زنان و مردان وجود ندارد. در حال حاضر هیچ پژوهشی شیوع بیشتر بیماریهای پیرامون ایمپلنت در قومیت یا نژاد خاصی را نشان نمیدهد.
عدم رعایت بهداشت دهان و دندان به شکل مناسب و منظم باعث میشود رشد باکتریها در دهان تسهیل شده و احتمال بیماری لثه افزایش پیدا کند
هر عاملی که احتمال بیماری لثه را افزایش میدهد احتمال بیماریهای پیرامون ایمپلنت دندان را نیز افزایش میدهد. لازم به ذکر است که دارا بودن یکی از عوامل زمینه ساز عفونت پیرامون ایمپلنت به این معنی نیست که حتماً دچار این مشکل میشوید بلکه فقط احتمال آن را افزایش میدهد. برخی عوامل زمینه ساز اهمیت بیشتری دارند. همچنین اگر هیچ یک از عوامل زمینه ساز عفونت پیرامون ایمپلنت دندان را ندارید به این معنی نیست که دچار این مشکل نمیشوید.
علت اصلی التهاب و عفونت پیرامون ایمپلنت دندان، باکتریهای عامل عفونت لثه، دندان و بافتهای پیرامون به ویژه در زیر سطح لثه است. میکروارگانیسمهایی که در دهان وجود دارند اگر به زیر سطح لثه نفوذ کنند به راحتی میتوانند رشد کرده و تکثیر شوند. در صورتی که پلاک تجمع یافته در سطح ایمپلنتهای و لثه مرتباً تمیز نشود، سخت شده و باکتریها در آن پنهان میشوند. باکتریها شروع به آزاد کردن سمومی میکنند که به لثه و استخوان پیرامون صدمه میزند. عفونت ممکن است به تدریج گسترش یافته و به ساختارهای زیرین برسد. نتیجه آن لق شدن ایمپلنت در اثر تحلیل رفتن استخوان و در نهایت از دست دادن ایمپلنت است.
در بسیاری از موارد ممکن است فرد در مراحل اولیه متوجه عفونت لثه پیرامون ایمپلنت نشود.
موکوزیت اطراف ایمپلنت، مراحل اولیه التهاب لثه پیرامون ایمپلنت است. اما در صورتی که این وضعیت بدتر شود به پری ایمپلنتیت تبدیل میشود که استخوان پیرامون ایمپلنت را در گیر کرده و درمان آن مستلزم روشهای تهاجمی میباشد.
برای تشخیص ممکن است مراحل زیر انجام شود:
ابتدا دندانپزشک دهان را معاینه میکند. دندانپزشک وجود پلاک و جرم و رسوب در دندانها و دندان ایمپلنتی را بررسی میکند و همچنین سهولت خونریزی لثه در اطراف ایمپلنت ارزیابی میکند. سابقه پزشکی و دندانپزشکی بیمار دریافت میشود. در صورت لزوم عکس پرتوی ایکس گرفته میشود تا گستردگی التهاب یا عفونت بررسی شود.
بیماری لثه در مراحل اولیه ممکن است منجر به ژنژیویت مزمن شده و سلامت دندان را به خطر بیندازد. در صورت عدم درمان ممکن است لازم باشد دندان ایمپلنتی کشیده شود.
بسته به شدت بیماری روشهای درمانی زیادی وجود دارد. هدف اصلی از درمان جلوگیری از صدمات بیشتر و بازگرداندن تاثیر بیماری لثه است.
در موارد خفیف مانند موکوزیت، تنها با جرم گیری و پاک کردن پلاک ممکن است بتوان بیماری را متوقف کرده و درمان کرد. علاوه بر این ممکن است برای مقابله با عفونت باکتریایی، مصرف دارو لازم باشد. اما در موارد پیشرفته تر (پری ایمپلنتیت) ممکن است عمل جراحی برای درمان تخریب استخوان فک لازم باشد.
با رعایت بهداشت دهان و در صورت لزوم جرم گیری، میتوان از عفونت بافتهای اطراف ایمپلنت جلوگیری کرد.