array(2) { ["flag"]=> string(4) "m200" ["title"]=> string(64) "کاربردهای روکش دندان در دندانپزشکی" }
روکش دندان به دلایل مختلف استفاده میشود. ممکن است علت نیاز به روکش کردن دندان پوسیدگی گسترده و یا ترکهای عمیق دندان باشد. در اینجا به کاربردهای مختلف روکش دندان در دندانپزشکی میپردازیم.
در صورتی که دندان دچار پوسیدگی شود و پوسیدگی به حدی باشد که بیش از نیمی از پهنای دندان را درگیر نماید، نمیتوان با روش معمولی پر کردن دندان، آن را ترمیم نمود. در چنین شرایطی باید از نوعی ترمیم استفاده شود که از ساختار تضعیف شده و آسیب دیده دندان محافظت نموده و مقاومت خوبی در مقابل فشار داشته باشد تا یکپارچگی دندان دست نرود. چرا که ساختار سالم باقی مانده دندان کم بوده و نمیتواند از پرشدگی دندان پشتیبانی نماید و دندان به شدت مستعد شکستگی میشود. روکش دندان یک کلاهک توخالی است که بر روی دندان قرار میگیرد و تمامی تاج دندان را احاطه کرده و میپوشاند.
گاهی اوقات نیز باید پرشدگی بزرگ قدیمی دندان عوض شود و به جای آن روکش دندان استفاده شود چرا که علائم ترک خوردگی در پیرامون پرشدگی مشاهده میشود.
طی درمان عصب کشی، محفظة پالپ (بخش هسته دندان) تخلیه شده و با مواد مخصوصی پر میشود. غالباً دندانی که به دلیل آسیبهای مکانیکی یا پوسیدگی و یا عفونت نیاز به عصب کشی پیدا کرده است، صدمة زیادی دیده است و نیاز به محافظت دارد. معمولاً بلافاصله پس از عصب کشی، روکش بر روی آن قرار میگیرد تا یکپارچگی دندان حفظ شده و زیبایی و عملکرد به دندان باز گردد و از شکستن آن جلوگیری شود.
در این وضعیت دندان دچار ترک خوردگی یا شکستگی میشود که ممکن است بدون علامت و بدون درد باشد . گاهی اوقات دندانی که ترک خورده است در هنگام جویدن و فشار وارد کردن، درد میگیرد. جویدن فشار زیادی بر خطوط شکستگی دندان ایجاد میکند و باعث جدا شدن قطعات آن میشود. روکش قطعات دندان را در کنار هم نگه داشته و نیروی وارد شده را به صورت یکنواخت در تمام طول دندان توزیع مینماید. معمولاً در این حالت، درد بر طرف میشود. ممکن است در چنین شرایطی دندانپزشک تصمیم بگیرد دندان را موقتاً روکش کند تا مطمئن شود درد به این روش برطرف میشود و نیازی به عصب کشی وجود ندارد.
شکستگی کاسپ تمام غالباً در اثر ضربه و جراحت و گاهی اوقات در اثر بزرگ بودن پرشدگی دندان اتفاق میافتد. از آنجایی که کاسپ بخشی از دندان است که بیشترین فشار را در هنگام جویدن تحمل میکند، در صورتی که شکسته باشد باید به طور کامل پوشیده شود چرا که در غیر این صورت شکستگی ادامه پیدا میکند. گاهی اوقات ممکن است شکستگی دندان عمیق شده و به استخوان برسد. در افزایش طول تاج دندان، استخوان و لثه تا سطح زیر بخش شکسته دندان باید تراشیده شود تا لبه روکش بر روی ساختار سالم و مجکم و مطمئن استخوان قرار بگیرد.
افرادی که عادت دندان قروچه دارند یا دندانهای خود را به هم فشار میدهند، به مرور زمان دندانهایشان کوتاهتر میشود. همچنین فرسایش ممکن است در اثر واکنش شیمیایی بین دندان و اسید موجود در دهان اتفاق بیفتد. عامل فرسایش اسیدی ممکن است رفلاکس معده، استفراغهای مکرر و یا مصرف زیاد غذاهای اسیدی و همچنین فعالیت زیاد باکتریها در دهان باشد. گاهی اوقات ممکن است مینای دندان به طور کامل از بین برود و تنها بخش نرم و آسیب پذیر داخلی دندان باقی بماند. به مرور زمان ممکن است دندانهای مقابل در هم فرو رفته و تنها راه بازگرداندن دندانها به ابعاد طبیعی، پوشاندن آنها با روکش باشد.
گاهی اوقات هدف از روکش کردن دندان، زیبایی دندانها و لبخند است. ممکن است فردی به علت بدرنگی شدید دندانها که با درمانهایی مانند بلیچینگ یا لمینت قابل اصلاح نیستند، اقدام به روکش کردن نماید. گاهی اوقات نیز برای اصلاح شکل، ابعاد، بدشکلی لبهها، بدشکلی یا ناهمواری سطح دندان و یا بستن فاصله بین دندانها، روکش انجام میشود. لمینت اگر چه روشی محافظه کارانه و بسیار موثر در زیبایی دندانهاست اما در برخی شرایط عیب دندان به حدی شدید است که با لمینت نمیتوان آن را اصلاح کرده و زیبا نمود. روکش ظاهری کاملاً طبیعی شبیه دندان واقعی دارد.
هنگامی که میخواهید یک یا چند دندان از دست رفته خود را با ایمپلنت جایگزین کنید، پایه پیچی شکل ایمپلنت در داخل استخوان فک کاشته میشود و بر روی ان یک روکش دندان نصب میشود تا جای خالی تاج دندان را در دهان پر کند.
بریج یکی دیگر از روشهای پر کردن جای خالی دندانهاست. در این روش از یک دندان مصنوعی در وسط (که قرار است جای خالی دندان را پر کند و دو روکش دندان در طرفین که قرار است به عنوان پایه این پل و نگهدارنده دندان مصنوعی عمل کنند، استفاده میشود. روکشها بر روی دندانهای سالم مجاور قرار میگیرند و دندان مصنوعی را نگه میدارند.