قالبگیری در سطح فیکسچر و به صورت تری باز (Fixture level – Open tray) دارای دقت بالایی است و برای انتخاب اباتمنت های زاویه دار روش ایده آلی می باشد و اکثر متخصصین از این روش استفاده می کنند. در این روش از ایمپرشن کوپینگ های باز (Pick Up) استفاده می شود و جابجایی اجزا در زمان برداشت قالب به حداقل می رسد.
ابتدا ایمپرشن کوپینگ ها برروی فیکسچر بسته می شود و در اطراف آن ماده قالبگیری تزریق می گردد. در این روش از تری معمولی استفاده می شود با این تفاوت که جایگاه ایمپرشن ها را در آن سوراخ می کنند، بطوری که بعد از قرارگیری تری برروی ایمپرشن، نوک آنها از تری بیرون زده می شود. بدون برداشتن تری، پیچ ایمپرشن ها را باز کرده و سپس آنها به همراه قالب از روی ایمپلت برداشته می شود.
بعد از انجام این مراحل، در لابراتوار آنالوگ برروی ایمرشن باقی مانده در قالب بسته می شود. مدل بافت نرم در اطراف آن ساخته می شود و سپس گچ ریزی انجام می گیرد و اباتمنت مناسب انتخاب می گردد. پس از ساخت نشانگر موقعیت و موم گذاری، پروتز نهایی اباتمنت آماده می گردد و در داخل دهان امتحان می شود.
در صورتی که انتخاب اباتمنت امکان پذیر نباشد، از قالب گیری در سطح فیکسچر و به صورت تری بسته (Fixture level – Close tray) استفاده می شود، بطوری که می توان با استفاده از قرار گیری ایمپرشن کوپینگ برروی فیکسچر، محل اباتمنت و فیکسچر را در کست بازسازی نموده و در لابراتوار سایز و قطر اباتمنت انتخاب گردد.
در این روش ایمپرشن کوپینگ به جای هیلینگ بسته می شود و در اطراف آن ماده قالبگیری تزریق می گردد. سپس تری قالبگیری برروی ایمپرشن کوپینگ ها قرار می گیرد. در این حالت نمای داخلی تری، محل قرارگیری ایمپرشن ها را نشان می دهد.
بعد از انجام این مراحل، تری برای لابرتوار ارسال می گردد. آنالوگ را در داخل قالب قرار داده، مدل بافت نرم و لثه در اطراف ایمپرشن بازسازی شده و سپس گچ ریخته می شود که در این مرحله ایمپرشن و مدل بافت نرم از آن به صورت بیرون زده باقی می ماند. بعد از آن، ایمپرشن کوپینگ را باز کرده و اباتمنت بر اساس قطر، ارتفاع و زاویه مناسب انتخاب می شود. البته در این روش نشانگر موقعیت (Positioning Jig) به منظور شناسایی موقعیت دقیق اباتمنت نیز ساخته می شود.
بعد از انتخاب اباتمنت، موم گذاری و ساخت فریم فلزی انجام می گردد و تاج دندان (پرسلن) برروی فریم فلزی ساخته می شود.
در صورتی که تعداد ایمپلنت یک و یا دو عدد باشد و نسبت به یکدیگر بطور موازی قرار گرفته باشند، می توان قالبگیری را در سطح اباتمنت (بر اساس اباتمنت) انجام داد و در همان جا اباتمنت را برای فرد انتخاب نمود.
در این روش ابتدا هیلینگ را از روی فیکسچر باز کرده، سپس اباتمنت انتخاب شده با نیروی حداکثر ۳۰ نیوتن به جای بسته می شود و پوشش پلاستیکی اباتمنت را برروی آن قرار داده و ماده قالبگیری در اطراف ایباتمنت تزریق می گردد. در نهایت تری قالبگیری برروی آن قرار گرفته و بعد از برداشتن تری کلاهک پلاستیکی اباتمنت نیز با آن برداشته می شود.
بعد از انجام این مراحل، تری برای لابراتوار ارسال می گردد تا وی بر اساس قالب تاج دندان را بسازد. ابتدا آنالوگ (مدلی برای فیکسچر) داخل پوشش پلاستیکی داخل قلب جاگذاری می شود، مدل بافت لثه در اطراف آنالوگ شکل داده می شود و سپس گچ ریزی صورت می گیرد. مدل مویی فریم پروتز ساخته شده و ریخته می شود. در آخر بعد از امتحان فریم در کلینیک، تاج دندان با فضایی برای قرار گرفتن اباتمنت اسکرو آماده می گردد.
شرایط استخوان و لثه بیمار و متخصص بودن دندانپزشک یکی از مهمترین فاکتورهای موفقیت ایمپل...
دکتر عزیز گشاده رو : بهترین متخصص پروتزهای دندانی و ایمپلنت دندان در تهران و عضو هیئت...
